Celem biopsji jest najczęściej wykluczenie zmian nowotworowych. W przypadku znamienia pigmentowego, gdy podejrzewa się jego złośliwy charakter, wykonuje się biopsję połączoną z usunięciem. Przy guzie piersi nieznanego pochodzenia wprowadza się do środka guza igłę i pobiera do strzykawki próbkę komórek, żeby stwierdzić, czy guz jest łagodny czy złośliwy.

Gdy zachodzi podejrzenie marskości wątroby pobiera się igłą próbkę miąższu wątroby. Ten prosty wykonywany przy użyciu znieczulenia miejscowego zabieg trwa od 10 do 15 min, a wycinek można zbadać pod mikroskopem jeszcze tego samego dnia. Schorzenia wątroby rzadko leczy się chirurgicznie, toteż biopsja ma na celu stwierdzenie, czy leczenie zachowawcze jest skuteczne. Jednym z badań wykonywanych u chorego na niedokrwistość może być biopsja szpiku kostnego. Igłę z otworem o dużej średnicy wkłuwa się w środek mostka i pobiera się próbkę płynnego szpiku. Histopatolog sprawdza następnie, czy pobrane komórki występują w odpowiedniej ilości i są prawidłowe.

 

Wskazanie do przeprowadzenia biopsji stanowi obecność jakiegokolwiek guza, nacieku, torbieli lub obrzęku o nieznanym pochodzeniu, kiedy lekarze nie są w stanie określić charakteru zmian bez bezpośredniego obejrzenia próbki zmienionej tkanki. Biopsja daje odpowiedz na pytanie z jaką chorobą mamy do czynienia, jakiego rodzaju leczenie należy podjąć i jaka powinna być jego intensywność.